TIJD TE VOORZIEN: 3/4de van een dag
AFSTAND: 60km (45min rijden)
Wie wil shoppen, bijvoorbeeld op een hete of regenachtige dag, kunnen we het forum shopping center in Coimbra aanraden. Maar wie deze voormalige Portugese hoofdstad écht wil leren kennen, trekt beter het oude stadscentrum in.
Dat deden we gisteren. We vertrokken pas om 11u omdat we de hele ochtend tevergeefs op een werkman hebben zitten wachten die zou komen om de ventilatie te checken, maar niet opdaagde. Portugal is een geweldig land, maar afspraken maken is en blijft hier een moeilijk ding.
Op zich is Coimbra niet al te ver van onze Villa Sardinheiro nabij Tábua. Op zo’n drie kwartier ben je er. net op tijd om één activiteit (of twee als je geen kids bij hebt) te ondernemen, en dan te genieten van een lekkere lunch.
Coimbra is echt een stad die doordrenkt is van geschiedenis en cultuur. Het weer was perfect voor een uitstapje: een stralende zon en een aangename temperatuur van zo’n 23 graden. Fris voor de Portugezen, ideaal voor ons noorderlingen.
Gratis parkeren in Coimbra
We parkeerden op een gratis parking langs de oever van de Mondego, de grootste rivier in Portugal die ook nabij ons huis vloeit en dus door Coimbra stroomt. Dat was namelijk dichtbij onze eerste stop: de botanische tuinen van de universiteit. Een ideale wandeling (met klim) om te doen met kinderen die na een autoritje wel wat beweging kunnen gebruiken.
Een wandeling in de prachtige botanische tuin van de universiteit
We zagen er bomen, bloemen en planten van over de hele wereld. De tuin is een deel van de universiteit die meer dan 700 jaar geleden gesticht werd. De botanische tuin van de universiteit van Coimbra is echter recenter en is er sinds de 18e eeuw met als doel de studie van plantkunde te bevorderen en wetenschappelijk onderzoek te ondersteunen. Het werd aangelegd in de tijd van de Verlichting, een periode waarin wetenschappelijke kennis en onderwijs sterk werden aangemoedigd. De tuin is ontworpen in een klassieke stijl met geometrische paden, elegante fonteinen en monumentale trappen.
De indeling weerspiegelt de invloed van de Europese tuinarchitectuur van die tijd, met een mix van formele en informele elementen. We zagen heel wat mooie plekken en hoekjes en konden leuke foto’s maken. Er is echter wel nog wat opknapwerk aan de gang. Hopelijk zijn de aannemers daar iets stipter dan dat wij tot hiertoe mogen ervaren hebben.
Een in het water gevallen bezoek aan de biblioteca Joanina
Een uurtje later en wat calorietjes armer, was het tijd voor de volgende bezienswaardigheid op ons verlanglijstje: de iconische bibliotheek Joanina, die in het hart van de universiteitssite ligt. De Biblioteca Joanina is veel meer dan een gewone bibliotheek; het is een historisch monument, een schatkamer van kennis en een meesterwerk van barokke kunst en architectuur. Het staat al lang op onze lijst met gebouwen om te gaan bezoeken vanuit onze uitvalsbasis in Centraal-Portugal. Een bezoek aan deze bibliotheek zou immers een fascinerende blik bieden op het intellectuele en culturele leven van Portugal in de 18e eeuw en een onvergetelijke ervaring zijn.
Het was even zoeken naar de ingang, want ook hier staat een deel van de site in de steigers. Na wat rondlopen – en aldus een prachtig uitzicht cadeau – vonden we de ingang maar toen bleek ook meteen dat je kaartjes moet kopen om de bibliotheek te kunnen bezichtigen en dat de eerstvolgende kaartjes ons pas 40 minuten later toegang zouden geven. Je kan je voorstellen dat dat echt geen optie is met ongeduldige kinderen van 3 en 9 jaar oud. Bovendien begonnen we ook honger te krijgen… ah ja, we waren veel later thuis vertrokken dan aanvankelijk voorzien. Dat zal dus voor een volgende keer zijn!
Heerlijk lunchen op een terrasje in Coimbra
Spontane speurtochtjes op Tripadvisor hebben ons al vaker tot fijne restaurantjes gebracht. Dat was deze keer ook het geval. Wij wilden vooral ergens terecht komen waar onze kinderen welkom zijn (dus niet al te chic) en waar we lekkere Portugese kost konden eten.
Zo kwamen we terecht bij O Trovador, een klein Portugees restaurantje met een gezellig terras in de binnenstad van Coimbra. Het eten is er traditioneel met een moderne twist. Een pak verfijnder dan wat we in de meer rurale dorpen vinden, en dat was eens leuk als afwisseling. In de basis blijft de kaart wel typisch Portugees. Het was iets prijziger dan dat we tegenwoordig gewoon zijn hier in Portugal: voor 90 euro hadden we met z’n vieren gegeten, inclusief een glas van onze favoriete soort Portugese wijn: vinho verde. Ik had een lekkere kabeljauwschotel en Yoran genoot van geweldige octopus tentakels, die nog lekker zacht waren (positief dus, want al vaker hebben we de teleurstelling van overkookte octopus mogen ervaren).
Slenteren door de straatjes van Coimbra
Na onze lunch, die altijd langer duurt dan voorzien, hebben we de afdaling ingezet naar het water. We passeerden in de binnenstad een heleboel schattige souvenirwinkeltjes. Zo’n winkeltje is natuurlijk wel eens leuk, het hoort erbij op vakantie, maar jammer genoeg voelde het wat als overdaad aan. Misschien hebben we niet de juiste weg genomen. Maar wat kan ik zeggen: we werden aangetrokken door de schattige straatjes vol trappen en mooie geveltjes.
Last but not least: een traditionele boottocht op de Mondego met Serranas do Mondego
Wie ons een beetje kent, weet dat wij geen vakantie laten voorbijgaan zonder het water op te zoeken. Daarom had ik voor ons een boottochtje voorzien op de Mondego met een traditionele boot, een “barca Serrana”. In 2019 hebben de kleinkinderen van schippers die met zulke traditionele boten voeren, een project op poten gezet om deze boten te herintroduceren in de Mondego.
De Serranas do Mondego maken dus deel uit van een lokaal cultureel project en bieden een unieke gelegenheid om de geschiedenis van Coimbra te leren kennen.
Deze “barcas serranas” werden eeuwenlang, al van in de tijd van de vikings, gebruikt voor het vervoer van goederen en mensen langs de Mondego-rivier. Deze boten waren essentieel voor de handel, aangezien ze goederen zoals hout, kaas, wol, wijn en andere landbouwproducten vervoerden van de bergen (serra) naar de stad Coimbra en verder. Op hun terugweg brachten ze keramiek en zout mee.
De boten van vandaag zijn replica’s, uitgerust met elektromotoren, maar verder zijn ze helemaal hetzelfde als vroeger. Ze hebben de neus en staart van een vikingboot, zijn gemaakt van hout en worden gekenmerkt door hun platte bodem, waardoor ze gemakkelijk door de ondiepe en soms verraderlijke wateren van de Mondego kunnen navigeren. De Mondego is immers een rivier die eerst heel snel daalt vanuit de Serra da Estrela om vervolgens heel traag te dalen, waardoor veel steengruis vanuit de bergen afgezet wordt in de rivier.
Tijdens ons toertje op het water, dat een klein uurtje duurde, kon onze schipper van dienst ons heel veel vertellen over de geschiedenis van Coimbra, Portugal, de boten en de rivier. Hij kon zelfs onze kinderen entertainen, ondanks dat hij zijn verhalen uiteraard in het Engels vertelde. De prijs van de boottoht is erg toegankelijk: 10 euro per volwassene, 5 euro per kind. Voor die prijs krijg je een levendige geschiedenisles, met passie verteld en de rust van het water.
